антон, 38 - 4 ноября 2007 02:22

пісаў для сябе, пра сябе, у свой дзень Нараджэння

Вочы блакіту

Вочы блакіту.
Люстрам у іх васількі,
І аблокі, што ў небе плылі,
Светла-сіняя стужка ракі,
І караблік плыве.

Вочы блакіту.
З глыбінёю ў адзін акеян,
Разумеюць дабро і падман,
Замест вёслаў у іх цішыня,
І вакол караблі.

Вочы блакіту.
Яны бачаць сапраўднае “Я”,
Ў іх люстэрках святлее душа,
Бо заўсёды ў кавалачках шкла,
Там плывуць караблі.

• 
• 
•